ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ Ν1 Ν2 Ν3

ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ...N1

ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ...N2

ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ...N3

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΕΡΙ ΒΙΝΤΕΟ ΜΑΣ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ Ν3 ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Η ανώνυμη βλακεία έχει και κάποια όρια... Αρχίσαμε να βλέπουμε στο internet και ειδικά σε ανώνυμα blogs ένα άρθρο ότι η φωτογραφία που κάνουμε ανάλυση στο βίντεο μας ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ Ν3 έχει κυκλοφορήσει το 2011 και όχι το 2007. Πάνω σε αυτό το θέμα αυτό που έχουμε να δηλώσουμε είναι ότι: Η φωτογραφία υπήρχε σε ξένο forum που δεν υπάρχει τώρα σαν φώτο profile ενός άντρα με το όνομα talk talk. Η φωτογραφία ήταν .png αρχείο και είχε διαστάσεις 120x98. Ο Σουηδός χρήστης χάθηκε μαζί με το forum το 2010. Εμάς μας έκανε εντύπωση και κρατήσαμε την εικόνα του από τα λεγόμενα του που ήταν άκρως προφητικά.... Από εκεί και πέρα την ιστορία την ξέρετε όλοι από τα ανώνυμα blogs. Το 2011 ένας σκιτσογράφος την έβγαλε στην δημοσιότητα και προφανώς ο άνθρωπος δεν λέει ψέματα. Μας κατηγορούν για δημοσιότητα όταν εμείς δεν κερδίζουμε τίποτα από αυτό. Ούτε διαφημίσεις στο site μας έχουμε (δες τα blogs που αναπαράγουν το άρθρο περί ψεύτικων στοιχείων μας) ούτε έχουμε πάρει ποτέ λεφτά. Ίσα ίσα που βάζουμε από την τσέπη μας για να κάνουμε πράγματα για όλους σας και την πατρίδα (βλέπε ανοιχτό πανεπιστήμιο ΕΟΕ ΔΙΑ ΕΡΕΥΝΑΣ ΜΑΘΗΣΗ). Αρκετά σύντομα θα υπάρξει από εμάς συνέντευξη του ξένου σκιτσογράφου για να δούμε κάποια πραγματάκια που έχουν αξία... Μέχρι τότε αφού τους πείραξε τόσο αν η φωοτγραφία είναι του 2007 ή του 2011 λες και δεν λέει τα ίδια πράγματα και όχι τα σχέδια στην πλάτη μας, τα συμπεράσματα δικά σας... ΕΟΕ

Το ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΕΡΙ ΒΙΝΤΕΟ ΜΑΣ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ Ν3 ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Η ανώνυμη βλακεία έχει και κάποια όρια... Αρχίσαμε να βλέπουμε στο internet και ειδικά σε ανώνυμα blogs ένα άρθρο ότι η φωτογραφία που κάνουμε ανάλυση στο βίντεο μας ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ Ν3 έχει κυκλοφορήσει το 2011 και όχι το 2007. Πάνω σε αυτό το θέμα αυτό που έχουμε να δηλώσουμε είναι ότι: Η φωτογραφία υπήρχε σε ξένο forum που δεν υπάρχει τώρα σαν φώτο profile ενός άντρα με το όνομα talk talk. Η φωτογραφία ήταν .png αρχείο και είχε διαστάσεις 120x98. Ο Σουηδός χρήστης χάθηκε μαζί με το forum το 2010. Εμάς μας έκανε εντύπωση και κρατήσαμε την εικόνα του από τα λεγόμενα του που ήταν άκρως προφητικά.... Από εκεί και πέρα την ιστορία την ξέρετε όλοι από τα ανώνυμα blogs. Το 2011 ένας σκιτσογράφος την έβγαλε στην δημοσιότητα και προφανώς ο άνθρωπος δεν λέει ψέματα. Μας κατηγορούν για δημοσιότητα όταν εμείς δεν κερδίζουμε τίποτα από αυτό. Ούτε διαφημίσεις στο site μας έχουμε (δες τα blogs που αναπαράγουν το άρθρο περί ψεύτικων στοιχείων μας) ούτε έχουμε πάρει ποτέ λεφτά. Ίσα ίσα που βάζουμε από την τσέπη μας για να κάνουμε πράγματα για όλους σας και την πατρίδα (βλέπε ανοιχτό πανεπιστήμιο ΕΟΕ ΔΙΑ ΕΡΕΥΝΑΣ ΜΑΘΗΣΗ). Αρκετά σύντομα θα υπάρξει από εμάς συνέντευξη του ξένου σκιτσογράφου για να δούμε κάποια πραγματάκια που έχουν αξία... Μέχρι τότε αφού τους πείραξε τόσο αν η φωοτγραφία είναι του 2007 ή του 2011 λες και δεν λέει τα ίδια πράγματα και όχι τα σχέδια στην πλάτη μας, τα συμπεράσματα δικά σας... ΕΟΕ

Το ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ Ν1 (2010) ξεπερνά τις 800.000 μοναδικές προβολές... το ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ Ν2 (2011) ξεπερνά τις 250.000 μοναδικές προβολές... τα βίντεο που είδε όλη η Ελλάδα... τα βίντεο που έπαιξαν τα μεγαλύτερα blogs της χώρας... επιτέλους φτάνουν στο τέλος τους... σήμερα... ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ Ν3 Ν1 (2010) ξεπερνά τις 800.000 μοναδικές προβολές... το ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ Ν2 (2011) ξεπερνά τις 250.000 μοναδικές προβολές... τα βίντεο που είδε όλη η Ελλάδα... τα βίντεο που έπαιξαν τα μεγαλύτερα blogs της χώρας... επιτέλους φτάνουν στο τέλος τους... σήμερα... ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΑΝ ΠΟΤΕ Ν3

Ο ΚΑΥΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΑΡΚΑΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ GIORGIO GABER

Ο ΚΑΥΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΑΡΚΑΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ GIORGIO GABER

Ο μεγάλος Giorgio Gaber, αν και έφυγε την 1η Γενάρη 2003… πάντα επίκαιρος κι είχε προβλέψει την τύχη των «εκσυγχρονισμένων» αριστερών της ιμπεριαλιστικής «αριστεράς»!
Δείτε για τον υπέροχο Gaber, το «αδέσποτο σκυλί» της καλλιτεχνικής ιταλικής αριστεράς: Ο ΚΑΥΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΑΡΚΑΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ GIORGIO GABER
Κι απολαύστε τον, λες και ο μονόλογός του γράφτηκε για τον Τσίπρα…
Λες και γράφτηκε σήμερα… επέτειος της Λαϊκής εξέγερσης του Νοέμβρη και τον «αριστερό» Τσίπρα.
* Βέβαια, είχε γραφτεί για τους «εκσυγχρονισμένους» ευρωκομμουνιστές…

Giorgio Gaber: Καποιος ήταν κομμουνιστής επειδη... part 1

Giorgio Gaber: Καποιος ήταν κομμουνιστής επειδη... part 2

Il conformista, Giorgio Gaber (GR sub)
 Ο ΚΟΜΦΟΡΜΙΣΤΗΣ 

Haris Aronis
Ο κομφορμιστής - στίχοι στα ελληνικά: 

Εγώ είμαι ένας άνθρωπος καινούριος. Τόσο καινούριος, που εδώ και καιρό, δεν είμαι ούτε καν …φασίστας. Είμαι ευαίσθητος και αλτρουιστής, οριενταλιστής και στο παρελθόν υπήρξα λίγο επαναστάτης του '60! Εδώ και λίγο καιρό …περιβαλλοντολόγος, πριν λίγα χρόνια - μέσα σε μια ευφορία - ένιωσα (όπως λίγο-πολύ όλοι) σοσιαλιστής!

Εγώ είμαι ένας άνθρωπος καινούριος. Παρακαλώ - και το λέω με την κυριολεκτική έννοια - είμαι προοδευτικός! Αυτή την εποχή …φιλελεύθερος, αντιρατσιστής και είμαι πολύ καλός, είμαι και φιλόζωος! Δεν είμαι πλέον κρατιστής, τώρα τελευταία μάλιστα πάω και κάπως κόντρα στο ρεύμα, είμαι φεντεραλιστής! Ο κομφορμιστής, είναι κάποιος που πάντα είναι με το μέρος του "σωστού". Ο κομφορμιστής, έχει όλες τις απαντήσεις ξακάθαρες μέσα στο μυαλό του. Κι όταν είναι να συλλέξει γνώμες, κρατά στα χέρια του δυο-τρεις εφημερίδες Κι όταν θέλει να σκεφτεί, σκέφτεται πάντα όπως έχει ακούσει μάλλον σαν ένας καλός οπορτουνιστής. Προσαρμόζεται χωρίς να νοιάζεται και πολύ και ζει μες στον παράδεισό του, ο κομφορμιστής! Είναι ένας άνθρωπος που κινείται εντελώς χωρίς βαρύτητα, ο κομφορμιστής!

Εξασκείται να γλιστράει μες στη θάλασσα της πλειοψηφίας, είναι ένα ζώο πολύ κοινό, που ζει με κουβέντες και συζητήσεις, τη νύχτα ονειρεύεται όνειρα άλλων ανθρώπων, τη μέρα εκρήγνυται μες στη δική του γιορτή, που είναι να ζει ειρηνικά και να τα έχει καλά με όλο τον κόσμο κι έτσι επιβάλλεται επιπλέοντας, ο κομφορμιστής! Εγώ είμαι ένας άνθρωπος καινούριος. Και με τις γυναίκες έχω εξαιρετική σχέση, είμαι φεμινιστής. Είμαι διαθέσιμος και αισιόδοξος, είμαι ευρωπαϊστής! Δεν υψώνω ποτέ τη φωνή μου, είμαι ειρηνιστής! Ήμουν μαρξιστής-λενινιστής και μετά από λίγο - δεν ξέρω το πώς και το γιατί - βρέθηκα να 'μαι …χριστιανοκομμουνιστής!

Ο κομφορμιστής, δεν έχει καταλάβει και πολύ καλά, πως σαν μπαλόνι αναπηδά. Ο κομφορμιστής, αερόστατο εξελιγμένο, που φουσκώνει από την πληροφόρηση. Είναι το αποτέλεσμα ενός νέου είδους που πετάει πάντα σε χαμηλό ύψος πάνω από την επιφάνεια, ίσα-ίσα αγγίζει τον κόσμο με το δάχτυλο και νιώθει συνειδητοποιημένος… Ζει! Κι αυτό του φτάνει και πρέπει τώρα πλέον να το πω: μοιάζει τόσο πολύ σ' όλους εμάς, ο κομφορμιστής! Εγώ είμαι ένας άνθρωπος καινούριος. Τόσο καινούριος, που το βλέπεις με την πρώτη ματιά, είμαι ο νέος κομφορμιστής!

ΦΤΙΑΞΕ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ

ΦΤΙΑΞΕ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ

  

ΦΤΙΑΞΕ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ 1
ΦΤΙΑΞΕ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ 2 Origami
ΦΤΙΑΞΕ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ 3
ΦΤΙΑΞΕ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ 4 ΑΝΘΟΔΟΧΕΙΟ

Μια μυστική γειτονιά απ΄τα παλιά

Μια μυστική γειτονιά απ΄τα παλιά
Από Κύα Τζήμου




της Κύας Τζήμου
Εικόνες: Ορχάν Τσολάκ



Στην παλιά συνοικία των Εξοχών μέχρι την δεκαετία του 60 κυριαρχούσαν οι βίλες και τα υπέροχα αρχοντικά. Οι επαύλεις απλώνονταν στις δυο πλευρές της Λεωφόρου των Εξοχών, σημερινή Βασιλίσσης Όλγας. Πιο πάνω ξεκινούσαν οι γειτονιές με τα υπέροχα αστικά σπίτια του Μεσοπολέμου. Μετά ήρθε η αντιπαροχή και η ανοικοδόμηση χωρίς σεβασμό στο αρχιτεκτονικό τοπίο της περιοχής. Πίσω από την εκκλησία της Ανάληψης, κάθετο στην οδό Πατρών, ένα κυκλικό δρομάκι σε στέλνει στην εποχή εκείνη αγνοώντας τα χρόνια και την ανοικοδόμηση που κατέστρεψε τις γειτονιές της πόλης. Η οδός Σιθωνίας είναι μια μικρή αναπάντεχη έκπληξη ανάμεσα στις ψηλές οικοδομές της περιοχής. Σαν να μην την άγγιξε ο χρόνος. Μόνο η ενοχλητική εικόνα των παρκαρισμένων αυτοκινήτων επεμβαίνει στην ησυχία που νιώθεις όταν βρίσκεσαι εκεί. Δεν είναι μια γειτονιά που θα πέσεις τυχαία πάνω της. Απομακρυσμένη από τα κλασικά σημεία της βόλτας παραμένει αθέατη και άγνωστη για τους περισσότερους. Αν έχετε χρόνο κάντε μια βόλτα προς τα εκεί και δεν θα χάσετε. Έτσι για να νιώσετε για λίγο κάτοικος μιας άλλης πόλης που δεν την σεβαστήκαμε.

ΔΕΙΤΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΤΗΝ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΕΥΝΗΤΗ

ΔΕΙΤΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΤΗΝ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ 

ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΕΥΝΗΤΗ

Η εξωπραγματική εφεύρεση

Νέες αποκαλύψεις και στοιχεία σχετικά με την εφεύρεση του ερευνητή Πέτρου Ζωγράφου που παράγει ηλεκτρικό ρεύμα χρησιμοποιώντας ως καύσιμο το νερό παρουσιάζονται στην εκπομπή «Κίτρινος Τύπος» σήμερα, στις 16.00, μέσω της τηλεόρασης της Ζούγκλας.

Για να παρακολουθήσετε ζωντανά την εκπομπή πατήστε εδώ.

Η εκπομπή θα προβληθεί από 45 ενημερωτικές ιστοσελίδες από όλη την Ελλάδα.

Στη νέα εκπομπή θα τεθούν τα ερωτήματα των πολιτών και θα γίνει αναλυτική παρουσίαση της συσκευής, με τον κ. Ζωγράφο να τροφοδοτεί διάφορες οικιακές συσκευές αλλά και να εξηγεί σημαντικές λεπτομέρειες για τη λειτουργία της.

​Διακεκριμένοι επιστήμονες και δημοσιογράφοι από την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό θα είναι παρόντες στη δεύτερη παρουσίαση της εφεύρεσηςΔιακεκριμένοι επιστήμονες και δημοσιογράφοι από την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό θα είναι παρόντες στη δεύτερη παρουσίαση της εφεύρεσης, ενώ θα τεθεί το κρίσιμο ερώτημα του επόμενου σταδίου - που δεν είναι άλλο από την ευρεία αξιοποίησή της από τους πολίτες.

Ο διάλογος με την επιστημονική κοινότητα για την εξέλιξη και αναγνώριση της συσκευής αναμένεται να ξεκινήσει άμεσα.

Η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από εναλλακτικές, «καθαρές» πηγές αποτελεί πεδίο έρευνας παγκοσμίως εδώ και αρκετές δεκαετίες, καθώς οι πιο δημοφιλείς μέθοδοι -πετρέλαιο, λιγνίτης- είναι κοστοβόρες και περιβαλλοντικά επιζήμιες. Η ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών (όπως είναι τα φωτοβολταϊκά, οι ανεμογεννήτριες και τα υδροηλεκτρικά φράγματα) δεν έχουν επαρκή ανάπτυξη και το κόστος τους καθίσταται ακόμα απαγορευτικό για τη μαζική τους χρήση.

Όπως αναφέρει ο εφευρέτης Πέτρος Ζωγράφος, ο ίδιος και η επιστημονική του ομάδα έχουν καταβάλει πολλές προσπάθειες ανάδειξης και διάδοσης της συσκευής, τόσο σε συνεργασία με το ελληνικό κράτος όσο και με επιχειρηματίες. Όμως, πάντα την τελευταία στιγμή κάτι συνέβαινε και, όπως εκτιμά, με «άνωθεν» παρεμβάσεις μεγάλων συμφερόντων οι συνεργασίες αυτές διακόπτονταν.

Γεγονός είναι ότι η παγκόσμια ιστορία της επιστήμης βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων, με νέες εφαρμογές που υπόσχονται να μεταβάλουν τις κατεστημένες απόψεις και συνήθειες, και κυρίως να θίξουν τα συμφέροντα μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, να μένουν στα χαρτιά ή να «θάβονται»...

Η Ζούγκλα ανοίγει τον επιστημονικό διάλογο...

Παρακολουθήστε την εκπομπή της προηγούμενης Πέμπτης, όπου έγινε η πρώτη παρουσίαση της εφεύρεσης

Πατήστε εδώ για να δείτε ρεπορτάζ και συνεντεύξεις του zougla.gr για τη σημαντική ανακάλυψη

Πατήστε για να παρακολουθείτε LIVE 24 ώρες το 24ωρο τη λειτουργία της συσκευής

Πηγή: http://www.parakato.gr/2015/10/blog-post_692.html#ixzz3oeI2e764

Οι 10 κλέφτες της ενέργειας σου

Οι 10 κλέφτες της ενέργειας σου

1. Άφησε τους ανθρώπους που μοιράζονται μονάχα παράπονα, προβλήματα, καταστροφικές ιστορίες, φόβο και κριτική στους άλλους. Εάν κάποιος ψάχνει να βρει ένα κάδο απορριμάτων για να πετάξει τα σκουπίδια του, κοίταξε να μην είσαι εσύ!

2. Πλήρωσε τα χρέη σου στην ώρα τους. Ταυτόχρονα ζήτησε πίσω αυτά που σου χρωστάνε ή εάν δεν μπορείς άφησε το να πάει στην ευχή!

3. Να κρατάς τις υποσχέσεις σου. Εάν δεν το έχεις κάνει, αναρωτήσου το γιατί. Πάντοτε μπορείς να αλλάξεις γνώμη ζητώντας συγνώμη, να ξαναδιαπραγματευτείς ή να προσφέρεις μια εναλλακτική λύση σε μια υπόσχεση που δεν διατήρησες, μην το κάνεις, όμως, συνήθεια.
Ο πιο απλός τρόπος για να αποφύγεις να μην κάνεις κάτι που υποσχέθηκες είναι να πεις αμέσως "όχι".

4. Αφιέρωσε χρόνο μονάχα στα πράγματα που σε ευχαριστούν να κάνεις .

5. Επέτρεψε στον εαυτό σου να ξεκουράζετε όταν χρειάζεται και να δρας όταν σου παρουσιάζεται μια καλή ευκαιρία.

6. Πέτα, συμάζεψε και οργανόσου. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να σου "ρουφήξει" την ενέργεια σου ένας χώρος ακατάστατος και γεμάτος από πράγματα του παρελθόντος που δεν σου χρησιμεύουν πια!

7. Να δίνεις προτεραιότητα στην υγεία σου. Χωρίς την μηχανή του σώματος σου , δουλεύοντας στο μέγιστο, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Κάνε συχνά διαλείμματα.

8. Αντιμετώπισε τις τοξικές καταστάσεις που ανέχεσαι, από το να εξαγοράσεις ένα φίλο ή κάποιο μέλος της οικογένειας, μέχρι στο να ανέχεσαι αρνητικές ενέργειες ενός συντρόφου ή κάποιας ομάδας. Λάβε τα αναγκαία μέτρα.

9. Αποδοχή. Από το να χαλάς την "ζαχαρένια" σου με μια κατάσταση που δεν μπορείς να αλλάξεις κάνε τον "κινέζο".

10. Συγχώρεσε, άφησε μια κατάσταση που σου προκαλεί πόνο , μπορείς πάντα να επιλέξεις να αφήσεις και να απελευθερώσεις τον πόνο της μνήμης!

Dalai Lama

Πηγή: http://www.awakengr.com

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ


 

«Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα νησί και εκεί ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Η Χαρά, η Λύπη, η Γνώση και όλα τα υπόλοιπα χωρίς φυσικά να λείπει η Αγάπη. Μία μέρα σαν όλες τις υπόλοιπες ανακοινώθηκε στα συναισθήματα ότι το νησί θα βούλιαζε και έτσι το ένα μετά το άλλο κατασκεύασαν πλοία και έφυγαν. Όλα, εκτός απ’ την Αγάπη. Η Αγάπη ήταν η μοναδική που έμεινε. Θέλησε να περιμένει, να περιμένει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί είχε σχεδόν βουλιάξει ολόκληρο η αγάπη αποφάσισε ότι ήταν ώρα να ζητήσει βοήθεια. Εκείνη την ώρα είδε τον Πλούτο να την προσπερνά πάνω σε ένα μεγάλο πλοίο. Έτσι η Αγάπη είπε: «Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;» Και ο Πλούτος απάντησε: «Όχι δεν μπορώ. Το χρυσάφι και το ασήμι που έχω μαζί μου καταλαμβάνει όλο το πλοίο και δεν υπάρχει καθόλου χώρος για σένα.» Η Αγάπη αποφάσισε να ρωτήσει τη Ματαιοδοξία που έκανε την εμφάνισή της μέσα σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Ματαιοδοξία βοήθα με σε ικετεύω!» «Μα Αγάπη είσαι μούσκεμα! Πώς να σε βάλω στο πλοίο μου, θα το καταστρέψεις!» απάντησε η ματαιοδοξία. Η Λύπη ήταν επίσης εκεί κοντά και έτσι η Αγάπη της είπε: «Λύπη, άσε με να ‘ρθω μαζί σου.» «Ώ αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που έχω ανάγκη να μείνω μόνη μου.» Η Χαρά πέρασε δίπλα απ’ την Αγάπη αλλά ήταν τόσο χαρούμενη που δεν μπόρεσε κάν να ακούσει που της φώναζε. Ξαφνικά, ακούστηκε μια φωνή! «Έλα Αγάπη, έλα μαζί μου.». Γυρίζοντας η αγάπη είδε έναν γέροντα. Η Αγάπη μέσα στη χαρά και την μεγάλη της τύχη ξέχασε να ρωτήσει το γέροντα που πήγαιναν. Όταν επιτέλους βρήκαν στεριά, η γέροντας άφησε την Αγάπη και συνέχισε το δρόμο του. Η Αγάπη κατάλαβε πόσα χρωστούσε στον καλό γέροντα και έτσι ρώτησε τη Γνώση, με τα κάτασπρα μαλλιά: «Ποιός με βοήθησε;» «Ήταν ο Χρόνος.» απάντησε η Γνώση. «Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη. «Μα γιατί με βοήθησε;» Και η Γνώση χαμογέλασε σοφά και αποκρίθηκε: «Γιατί μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει την αξία της Αγάπης.»

Ένα παραμύθι για την τέλεια καρδιά

Ένα παραμύθι για την τέλεια καρδιά

Διδάσκοντας την αγάπη στα παιδιά μας, ας φτιάξουμε δυο καρδιές και ας προσπαθήσουμε να δραματοποιήσουμε το παρακάτω παραμύθι.

Τι είναι αυτό που μπορεί να μας αλλάξει; Τι μπορεί να γλυκάνει την πικρή ζωή μας;
Ο Α. Ρότσεστερ μας λέει πώς είναι η αγάπη. Λέει χαρακτηριστικά: «Αγάπη είναι μια σταγόνα από τον ουρανό, που ρίχνει ο Θεός στο ποτήρι της ζωής για να μειώσει την πίκρα της».
Πολύ ποιητικά είπε κάποιος: «Ρώτησα ένα λουλούδι, ένα πουλί και έναν άνθρωπο τι είναι η αγάπη. Και το λουλούδι άνθισε, το πουλί κελάηδησε και ο άνθρωπος δάκρυσε». Ο Ν. Καζαντζάκης αναρωτιέται τι είναι η αγάπη για να δώσει μετά τον ορισμό της: «Τι είναι η αγάπη; Δεν είναι συμπόνια, μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. Αγαπώ θα πει: Χάνομαι…» Για να συμπληρώσει ένας άλλος στοχαστής, ο Πάουλο Κοέλο: «Είναι ανώφελο να μιλάς γι’ αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της». Ο Σούφι Ανσαρί είπε: «Αν μπορείς να περπατάς πάνω στο νερό, δεν είσαι πιο επιδέξιος από ένα άχυρο. Αν μπορείς να πετάς στον αέρα, δεν είσαι πιο επιδέξιος από μια μύγα. Κατάκτησε την καρδιά σου, και τότε θα γίνεις κάποιος».



Ας διαβάσουμε το παραμύθι της τέλειας καρδιάς:

«Στην πλατεία μιας μακρινής πόλης είχε σταθεί ένας νεαρός και υπερηφανευόταν ότι είχε τον ομορφότερη καρδιά. Οι περαστικοί θαύμαζαν την καρδιά του που ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε ούτε ένα σημάδι, ούτε το παραμικρό ψεγάδι πάνω της. Και όλοι τότε συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ τους. Ο νεαρός κορδωνόταν και χαιρόταν φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά.
Ξάφνου ένας γέρος ζύγωσε το νεαρό μας και είπε:
-Όμως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς.
Ο κόσμος αλλά και το παλικάρι κοίταξαν την καρδιά του γέρου. Χτυπούσε δυνατά, ήταν όμως γεμάτη ουλές. Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στη θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα, που όμως δεν ταίριαζαν καλά, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές δαντελωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθειά χάσματα , απ’ όπου έλλειπαν και ολόκληρα κομμάτια. Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλον. Πώς ήταν δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του ήταν η ωραιότερη, σκέφτονταν. Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.
-Πλάκα μας κάνεις; Για κάνε σύγκριση ανάμεσα στη δικιά σου και στη δικιά μου καρδιά. Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η δικιά σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα.
Ο γέροντας του απάντησε:
-Μάλιστα…, η δικιά σου δείχνει τέλεια, όμως δεν θα άλλαζα ποτέ μου τη δική μου καρδιά με τη δική σου. Κοίταξε! Κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου. Κόβω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και του το δίνω και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς για να πάει στη θέση του άδειου μέρους της καρδιάς μου, αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω μερικές αγκαθωτές άκρες, που όμως τις λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιράστηκα. Μερικές άλλες φορές, έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου κι ο άλλος δε μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δικής του… Αυτά είναι τα άδεια χάσματα.. Ξέρεις…το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει κάποιο ρίσκο. Παρόλο που αυτά τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά ..και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω για αυτούς τους ανθρώπους. Κι ελπίζω πως κάποια μέρα θα γυρίσουν πάλι κοντά μου και θα γεμίσουν τους άδειους χώρους που περιμένουν…Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά;
Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός. Με δάκρυα να τρέχουν αργά στα μάγουλά του, προχώρησε προς τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του μέσα στην όμορφη νεανική καρδούλα του και έκοψε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν…
Ο γέροντας άπλωσε τα χέρια του και πήρε αυτή την προσφορά…την έβαλε στην καρδιά του, και μετά πήρε ένα κομμάτι της δικής του ταλαιπωρημένης καρδιάς και το έβαλε πάνω στην πληγή της καρδιάς του νεαρού. Έτσι έμειναν και στη καρδιά του νέου κάποιες αγκαθωτές άκρες. Αμέσως ο νεαρός κοίταξε την καρδούλα του που δεν ήτανε πια τέλεια. Ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη αφού όλη η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα από την δική του καρδιά…»



Απόχτησε μια καρδιά γεμάτη ξέφτια, μπαλώματα και χάσματα σαν του γέρου στο παραμύθι. Μη διστάζεις να δίνεις ή να δίνεσαι. Σημασία δεν έχει τι θα πάρεις. Μεγαλύτερη αξία έχει τι θα δώσεις….
Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, γιατί η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση στην προσωπικότητά του. Όταν αγαπάς μπορείς να κατανοείς και να σέβεσαι τον άλλο και τις αποφάσεις του. Βλέπεις κάποιον που είναι λάθος και εσύ του δείχνεις τον σωστό δρόμο. Θέλεις το καλό του και μόνο.
Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο που σιγά – σιγά μεγαλώνει, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά. «Αγάπα για να ζήσεις, ζήσε για ν’ αγαπάς» γράφει ο Διονύσιος Σολωμός στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους».


Και κατά τον Σέλλευ: «Η αγάπη φωτίζει με τη λάμψη του παραμυθιού την καθημερινότητα»

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ένας ταξιτζής πήρε τον πιο απρόσμενο επιβάτη. 

Έναν επιβάτη που του άλλαξε τη ζωή!

 

Πριν από 20 περίπου χρόνια εργαζόμουν ως ταξιτζής για να ζήσω. Ήταν μια ευχάριστη δουλειά για κάποιον που δεν θέλει ένα αφεντικό συνέχεια πάνω από το κεφάλι του, αλλά και για κάποιον που του αρέσει να γνωρίζει συνέχεια ανθρώπους.

Ένα βράδυ συνέβη κάτι καταπληκτικό. Κάτι που θα το θυμάμαι για πάντα.
Κάποιος ζήτησε ταξί από μια ήσυχη περιοχή της πόλης. Πήγα στο σημείο και είδα ότι αυτός που ζήτησε ταξί, έμενε σε ένα μικρό αλλά πολύ όμορφο σπίτι.

Όση ώρα περίμενα απ” έξω να ανοίξει η πόρτα, σκεφτόμουν ότι ο πελάτης θα ήταν κάποιος μεθυσμένος που ήθελε να γυρίσει σπίτι του, κάποια που τσακώθηκε με τον εραστή της ή κάποιος που εργάζεται πρωινή βάρδια σε κάποιο εργοστάσιο στο βιομηχανικό τμήμα της πόλης. Περιπτώσεις δηλαδή που συναντούσα πολύ συχνά.

Γύρισα και κοίταξα ξανά προς το σπίτι. Το κτίριο ήταν σκοτεινό, εκτός από ένα μοναδικό φως σε ένα παράθυρο στο ισόγειο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι περισσότεροι ταξιτζήδες θα κόρναραν μια, δυο φορές και στη συνέχεια, αν εξακολουθούσε να μην εμφανίζεται κανείς, θα έφευγαν για να παραλάβουν τον επόμενο πελάτη.

Η αλήθεια είναι ότι είχα μπει σε πειρασμό να φύγω. Το είχα κάνει και σε άλλες περιπτώσεις, αλλά αυτή τη φορά κάτι με σταματούσε. Κάτι που δεν μπορούσα να εξηγήσω.

Βγήκα από το αυτοκίνητο, περπάτησα μέχρι την πόρτα και χτύπησα το κουδούνι. «Μισό λεπτό», μου απάντησε μια εύθραυστη, αδύναμη φωνή από το εσωτερικό. Έμοιαζε σαν τη φωνή μιας πολύ ηλικιωμένης γυναίκας.

Στεκόμουν έξω από την πόρτα και μπορούσα να ακούσω κάτι βαρύ να σέρνεται στο πάτωμα. Μετά από μια μακρά παύση, η πόρτα τελικά άνοιξε.

Μια κοντή, αδύνατη ηλικιωμένη γυναίκα στάθηκε μπροστά μου. Με την πρώτη ματιά έμοιαζε ότι ήταν από 85 μέχρι 90 χρονών. Ίσως και λίγο παραπάνω.

Φορούσε ένα φόρεμα με λουλούδια και ένα καπέλο με ένα βέλο καρφωμένο πάνω του. Ήταν το είδος των ρούχων που σήμερα μπορεί κάποιος να δει μόνο στις ασπρόμαυρες ταινίες του ’30 και του ’40. Δίπλα της υπήρχε ακουμπισμένη στο πάτωμα μια μικρή νάιλον βαλίτσα.

Φαινόταν λυπημένη, αλλά ήρεμη. Έριξα μια διακριτική ματιά από την πόρτα στο εσωτερικό του σπιτιού. Όλα τα έπιπλα ήταν καλυμμένα με χαρτιά από εφημερίδες και ύφασμα. Έμοιαζε ακατοίκητο, σαν να μην έμενε ποτέ κανείς σε αυτό.

Δεν υπήρχαν ρολόγια στους τοίχους, δεν υπήρχαν διακοσμητικά, χαλιά, τίποτα.

«Μπορείτε να μεταφέρετε την βαλίτσα μου έως το αυτοκίνητο σας παρακαλώ; Θα ήθελα για μερικές στιγμές να μείνω μόνη. Στη συνέχεια, αν θέλετε, ελάτε να με βοηθήσετε να περπατήσω μέχρι το αυτοκίνητο. Δεν νιώθω πολύ δυνατή» την άκουσα να μου λέει ευγενικά.

Πήρα την βαλίτσα, την τοποθέτησα στο πορτ μπαγκάζ και στη συνέχεια επέστρεψα για να την βοηθήσω. Κράτησε το χέρι μου και περπατήσαμε αργά μέχρι την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου.

Συνέχεια με ευχαριστούσε. «Δεν είναι τίποτα» της έλεγα. «Απλώς προσπαθώ να συμπεριφέρομαι στους επιβάτες μου με τον τρόπο που θα συμπεριφερόμουν και στη μητέρα μου».

Όταν μετά από μερικά λεπτά φτάσαμε στο αυτοκίνητο, μου έδωσε μια διεύθυνση και στη συνέχεια με ρώτησε: «Θα μπορούσαμε να περάσουμε μέσα από το κέντρο της πόλης;».

«Μα δεν είναι ο πιο σύντομος δρόμος» της απάντησα.
 
«Ω, δεν πειράζει» μου είπε. «Δεν βιάζομαι. Ούτως ή άλλως πηγαίνω στο γηροκομείο».

Σήκωσα το βλέμμα και την κοίταξα από τον καθρέπτη. Τα μάτια της άστραφταν. Έμοιαζε ότι ήταν έτοιμη να κλάψει.

«Δεν έχω οικογένεια» συνέχισε. «Ο γιατρός μου είπε να πάω εκεί. Λέει ότι δεν έχω πολύ καιρό ακόμη για να ζήσω».

Ξεκίνησα το αυτοκίνητο και έκλεισα τον μετρητή. «Από ποια διαδρομή θα θέλατε να πάμε;» την ρώτησα.

Για τις επόμενες δύο ώρες μου έλεγε και εγώ οδηγούσα μέσα στην πόλη.



Μου έδειξε το ξενοδοχείο όπου κάποτε εργαζόταν στη ρεσεψιόν. Μου έδειξε τη γειτονιά και το σπίτι που ζούσαν μαζί με τον σύζυγό της όταν παντρευτήκαν.

Μου ζήτησε να την πάω σε μια αποθήκη επίπλων που κάποτε ήταν αίθουσα χορού. Εκεί όταν ήταν παιδί έμαθε να χορεύει μαζί με τις αδελφές της.

Σταματήσαμε και σε ένα κτίριο χωρίς όμως να πει τίποτα γι” αυτό. Απλά κοίταζε επίμονα έξω στο σκοτάδι με θλιμμένο βλέμμα.

Όταν είδε τις πρώτες ακτίνες του ήλιου να ξεπροβάλλουν από την ανατολή μου είπε «Κουράστηκα. Ας πάμε στο γηροκομείο τώρα».

Προχωρήσαμε μέχρι την διεύθυνση που μου είχε δώσει χωρίς κανείς από τους δυο μας να βρει το κουράγιο να σπάσει τη σιωπή.

Ήταν ένα χαμηλό κτίριο, σαν ένα μικρό αναρρωτήριο. Ήταν απλό και μάλλον καταθλιπτικό. Δύο νοσηλευτές βγήκαν από την είσοδο και χωρίς να με περιμένουν, άνοιξαν την πόρτα της και την βοήθησαν να βγει και να καθίσει σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Βγήκα έξω, έβγαλα την βαλίτσα της και πλησίασα για να της την αφήσω.

Με κοίταξε και την είδα που άρχισε να ψάχνει για το πορτοφόλι της.

«Τι σας χρωστάω;» με ρώτησε. «Τίποτα…» της είπα.

«Μα πρέπει να πάρετε κάτι. Πρέπει να ζήσετε και εσείς» μου απάντησε.

«Υπάρχουν και άλλοι επιβάτες» της χαμογέλασα και την είδα να μου ανταποδίδει το χαμόγελο.

Σχεδόν χωρίς σκέψη, έσκυψα και την αγκάλιασα. Την κράτησα για λίγο πάνω μου σφιχτά χωρίς να αρθρώσω λέξη. Άλλωστε δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσα να πω περισσότερο.

Έσφιξα το χέρι της στο δικό μου και περπάτησα κάτω από το αμυδρό φως προς το ταξί μου. Πίσω μου μπορούσα να ακούσω την πόρτα του γηροκομείου που έκλεινε δυνατά. Ήταν ο ήχος του κλεισίματος μιας ζωής.

Ένιωσα ένα κόμπο στο λαιμό μου. Γύρισα το κλειδί, έβαλα μπροστά τη μηχανή και κατευθύνθηκα προς το σπίτι μου. Δεν είχα το κουράγιο να δουλέψω άλλο εκείνο το βράδυ.

Τι θα συνέβαινε άραγε αν στην κλήση αυτής της γυναίκας για ταξί, απαντούσε κάποιος ευέξαπτος, ανυπόμονος, αγενής οδηγός; Τι θα συνέβαινε αν δεν είχα το κουράγιο να περιμένω όταν άργησε να εμφανιστεί και έφευγα; Τι θα συνέβαινε αν δεν είχα διάθεση να της μιλήσω και να κάνω όσα μου ζήτησε; Πόσες άλλες τέτοιες στιγμές στη ζωή μου έχασα χωρίς να το καταλάβω;

Μέχρι σήμερα πιστεύω ότι αυτό που έκανα εκείνο το βράδυ ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή μου. Και είναι σίγουρος ότι όσα χρόνια και αν περάσουν, θα παραμείνει το πιο σημαντικό.

ΠΗΓΗ http://newsking.gr

ΑΔΕΙΟ

ΕΒΛΙΑ ΤΣΕΛΕΜΠΗ(Εβλιγιά Τσελεμπή)

Τα ταξίδια του Evliya Çelebi - Εβλιγιά Τσελεμπή στη Μακεδονία του 17ου αιώνα μ.Χ..



Εβλιγιά Τσελεμπή

Της Αναστασίας Γ. Ταναμπάση
Ιστορικού - Μέλους Δ.Σ. Ε.Μ.Ι.Π.Η.


Η ΒΕΡΟΙΑ &
Η ΝΑΟΥΣΑ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΗΓΗΤΗ ΤΟΥ 17ΟΥ ΑΙ.
O Εβλιγιά Τσελεμπή 1, γιος του αρχιχρυσοχόου της αυλής του σουλτάνου, Ντερβίς Μεχμέτ Ζιλλή, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Μαρτίου 1611 (10 Μουχαρέμ 1020) και απεβίωσε πιθανότατα το 1683.

Οι πληροφορίες για τον ίδιο και την οικογένειά του αντλούνται από το έργο του, το περίφημο Seyahatname (Ταξιδιωτικό) ή Tarih-i Seyyah(Ιστορία του Ταξιδιού), που αποτελείται από δέκα βιβλία.
Ο ίδιος στο πρώτο και δεύτερο βιβλίο του διηγείται ένα όνειρο, που-κατ’ αυτόν αποδίδει την κλίση του στα ταξίδια σε θεϊκό χάρισμα.

Ονειρεύτηκε, συγκεκριμένα, ότι βρισκόταν στο τζαμί του Αχή Τσελεμπή, με σκοπό να προσκυνήσει τον προφήτη Μωάμεθ και μέσα στη σύγχυσή του, αντί να ζητήσει την ευλογία του (sefa'at), μπερδεύτηκε και του ζήτησε ταξίδια (seyahat).

Ο προφήτης, αφού τον ευλόγησε, του ανέθεσε να ταξιδέψει σε ολόκληρη την οθωμανική αυτοκρατορία και να καταγράψει τις εντυπώσεις του.


'Τα ταξίδια του Εβλιγιά Τσελεμπή"

Οι περιηγήσεις του Εβλιγιά Τσελεμπή άρχισαν από την Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της το 1630 ή 1631 και ολοκληρώθηκαν, με βάση το δέκατο βιβλίο του, στην Αίγυπτο, το Σουδάν και την Αιθιοπία.

Σύμφωνα με το Β. Δημητριάδη, σ’ όλα του τα κείμενα υπάρχει πληθώρα κενών, κυρίως ως προς τις χρονολογίες, αλλά και άγραφα κεφάλαια, αποδεικτικό στοιχείο του ότι ο Τσελεμπή πέθανε αφήνοντας ανολοκλήρωτο το έργο του.

Ένα έργο, που παρότι δεν αποτελεί την πλέον αξιόπιστη ιστορική πηγή, εντούτοις παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για την ιστορία, τις λαϊκές παραδόσεις των διαφόρων περιοχών, τη γεωγραφία, σημαντικά δημογραφικά στοιχεία, καθώς και στοιχεία του πολιτισμού και της καθημερινότητας των κατοίκων.

Στο όγδοο βιβλίο του εστίασε στη συμμετοχή του στην εκστρατεία εναντίον της Κρήτης.

Στη διαδρομή μέχρι να φτάσει εκεί,
το 1668 πέρασε από τη Νάουσα και τη Βέροια,
που ανήκαν στο σαντζάκι της Θεσσαλονίκης 2.






Είναι αξιοσημείωτη η μικρή έκταση, που καταλαμβάνει η περιγραφή της Νάουσας, διότι το πιθανότερο είναι ότι ο περιηγητής δεν έμεινε στην πόλη.

Ο Β. Δημητριάδης στη διατριβή του 3 θεωρεί ότι αυτό συνέβη, επειδή εκεί δε διέμενε μουσουλμανικός πληθυσμός ούτε υπήρχαν κτίρια οθωμανικής αρχιτεκτονικής. Αναφέρει δε και το προνόμιο, που απολάμβαναν η Νάουσα και οι κάτοικοί της με σουλτανικό φιρμάνι, το οποίο προέβλεπε να μην κατοικεί και να μη διανυκτερεύει κανένας μουσουλμάνος στην πόλη. Εξαιρούνταν ο πολιτικός διοικητής, ο μουτεβελλής 4 και ο καδής 5.


Νάουσα (Avusdos)
Ο Εβλιγιά Τσελεμπή περιέγραψε τη Νάουσα6 ως μία εύφορη κωμόπολη απίστων με 1.000 σπίτια, χτισμένη στους πρόποδες της θερινής βοσκής στο Βέρμιο7.
Αποτελούσε τμήμα του σαντζακίου Θεσσαλονίκης και έδρα ναΐπη, δηλαδή αντιπροσώπου του καδή της Βέροιας.
Ήταν, επιπλέον, βακούφι του Γαζή Εβρενός, διοικούμενο από τον Επίτροπο του βακουφίου, το μουτεβελλή (mütevelli).

Όλοι οι κάτοικοί της ήταν ορθόδοξοι χριστιανοί (Rüm millet).

Στη Νάουσα μπορούσε κανείς να επισκεφτεί την αγορά, το παζάρι, τους ανθοκήπους, τους κήπους και τ’ αμπέλια, ενώ το κλίμα της περιοχής προδιέθετε ευχάριστα.
Αναχωρώντας ο περιηγητής πέρασε από τα χωριά
Ντελιμάνο,
Χωραπάνι,
Γιογουρνίτσα (Νέα Κούκλαινα),
Τουρκοχώρι (Πατρίδα) και
Κρεβατά.


Βέροια (Kara Ferye)
Σε αντίθεση με τη Νάουσα, ο Εβλιγιά Τσελεμπή παρέμεινε στη Βέροια8.

Στην εισαγωγή του παρέθεσε δύο παραδόσεις ως προς την ονομασία της πόλης.

Μας πληροφορεί, καταρχήν, ότι κατά τα βυζαντινά χρόνια η πόλη ιδρύθηκε από τη βασιλοπούλα Αna Ferye (μητέρα Βέροια), κόρη του χριστιανού ηγεμόνα Serkice.

Αντίστοιχα, την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, επί Σουλτάνου Μουράτ Α’, ο Γαζή Εβρενός διατάχθηκε να καταλάβει το κάστρο της Βέροιας.
Μεταξύ των γαζήδων, που είχαν σταλεί από τον Εβρενός, πρώτος κάποιος με το όνομα Καρά Φεριέ ή Καρά Φερέ πάτησε το πόδι του στην πόλη και κατόπιν ανέλαβε τη διοίκηση.

Ο Τσελεμπή διευκρίνισε, εξάλλου, ότι ο Καρά Φεριέ είχε αναρριχηθεί με σκοινιά στο κάστρο της πόλης.

Η Βέροια αναφέρεται ως καζάς 300 άσπρων, τμήμα του σαντζακιού Θεσσαλονίκης και του εγιαλετίου Ρούμελης9. Είναι μία από τις λίγες πόλεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που δεν αποτελούσαν χάσια ή βακούφια10.

Ο Τσελεμπή δεν παρέλειψε να επισημάνει και τους διοικητές της πόλης, ενώ διαπίστωσε ότι στη Βέροια κατοικούσαν πάρα πολλοί μορφωμένοι και ενάρετοι κάτοικοι, με άλλα λόγια μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της ήταν μουσουλμάνοι 11.

Στην πόλη μπορούσε κανείς να εντοπίσει αναπληρωτή του κεχαγιά των σπαχήδων, σερντάρη των γενιτσάρων 12, αγορανόμο, κεχαγιά της πόλης, εισπράκτορα για τα τέλη της αγοράς, εισπράκτορα του κεφαλικού φόρου, σούμπαση, και απόλυτο άρχοντα.

Ο Τσελεμπή μας πληροφορεί ακόμη ότι λόγω της καταστροφής του άλλοτε δυσπρόσιτου κάστρου της πόλης, δεν υπήρχε φρουρά και κατ’ επέκταση φρούραρχος.

Ο πληθυσμός της Βέροιας υπολογίσθηκε από τον περιηγητή σε σπίτια.

Καταμέτρησε 4.000 σπίτια χαρακτηρίζοντάς τα ωραία αρχοντικά, εύπορα, όμορφα διακοσμημένα, δίπατα και πετρόχτιστα.

Κατέταξε, μάλιστα, στις πλέον περίφημες κατοικίες το σεράι του Μπεκίρ Εφέντη και το σεράι του Μουσταφά Αγά.

Με βάση τα γραφόμενά του, εκείνη την περίοδο υπήρχαν




16 μουσουλμανικές συνοικίες,

15 συνοικίες Ελλήνων,
Λατίνων13,
Σέρβων,
Βουλγάρων,
και 2 ομάδες cema'at Εβραίων,
εκ των οποίων οι περισσότεροι ανήκαν στους Εβραίους Frani.

Λαμβάνοντας υπ’ όψη τις σημειώσεις του, η θρησκευτική ζωή της πόλης ήταν έντονη, αν αναλογισθεί κανείς την ύπαρξη 16 παλαιών τζαμιών, που ανέφερε.

Από τα τζαμιά, εκείνα που κατά το παρελθόν υπήρξαν εκκλησίες, ήταν του Γαζή Μουράτ Χαν Α’14, του Μουσά Τσελεμπή και του Φραντζή.

Λειτουργούσαν, συγχρόνως, τα τζαμιά του Μουφτή, του Μαχμούτ Εφέντη, του Εμίρ Τσελεμπή.

Ο περιηγητής δε διευκρίνισε σε ποια χρονική στιγμή ή περίοδο ανεγέρθηκαν τα συγκεκριμένα τζαμιά. Κατέγραψε, επίσης, 3 μεντρεσέδες ουλεμάδων, 10 γραμματοδιδασκαλεία, 5 τεκέδες δερβίσηδων.


Εβλιγιά Τσελεμπή
Ο Τσελεμπή απαρίθμησε και τα βεροιώτικα οθωμανικά λουτρά της πόλης, που τότε ανέρχονταν στα 70, από τα οποία 5 ήταν διπλά και κατά την άποψή του, αναπαυτήρια ψυχής.

Ένα τέτοιο διπλό λουτρό ήταν του Σινάν του Αλατά (Tuzci), το γνωστό ως Τσις Χαμάμ.

Στην περιγραφή του συμπεριέλαβε και τα 3 πτωχοκομεία, που λειτουργούσαν, ενώ από τα γραφόμενά του διαπιστώνεται ότι η εμπορική κίνηση στην πόλη ήταν αξιόλογη.
Υπολόγισε 600 καταστήματα, 15 χάνια εμπόρων και ένα μπεζεστένι, όπου πωλούνταν πετσέτες μπάνιου. Εκείνο, όμως, που τον εντυπωσίασε ήταν οι νερόμυλοι της πόλης, που ανέρχονταν στους 300 και για τον ίδιο, «παρόμοιοί τους δεν υπάρχουν σε καμιά άλλη χώρα».

Έπλεξε, ταυτόχρονα, το εγκώμιο της θερινής βοσκής της Νάουσας εννοώντας το όρος Βέρμιο.



«Είναι μια βοσκή με γρασίδι και φυτά και χιλιάδες ζωογόνα νερά...
Είναι ένας εξαίρετος εξοχικός τόπος, άξιος επισκέψεως».
Στην περιγραφή του επεσήμανε ότι τα νερά της πόλης ανάβλυζαν από ένα βράχο στο χωριό Sekerköy ή Ζαχαροχώρι, το σημερινό Σέλι.

Τα νερά του ποταμού κυλούσαν κάτω από τη γέφυρα του Σινάν Μπέη, την οποία ο Τσελεμπή συνέκρινε με έργο του βασιλιά Χοσρόη 15:


«...μοιάζει σαν ένα ουράνιο τόξο σαράντα οργιές.
Είναι μια περίτεχνη, αξιοθαύμαστη γέφυρα».
Σημαντική πληροφορία θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς μια «συνήθεια», που είχαν οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της Βέροιας, αλλά και των Βοδενών 16,την περίοδο του χριστιανικού Πάσχα, γιορτή που ο περιηγητής χαρακτήριζε ως κακόφημη γιορτή.

«Την ημέρα εκείνη όλοι οι άπιστοι θα κλειδωθούν στα σπίτια τους, θα ντυθούν και θα οπλισθούν και δε θα βγουν έξω από τα καταραμένα σπίτια τους.

Όλοι οι μουσουλμάνοι τις ημέρες εκείνες των κόκκινων αυγών ντύνονται και ζώνονται τα άρματα σαν να είναι μεγάλη γιορτή και σαν να είναι το Κουρμπάν Μπαϊράμι.

Όλοι οι μαχητές γαζήδες, κατάφορτοι με πολεμικά άρματα, εκείνη την ημέρα, ώσπου να φτάσει το βράδυ, ρίχνουν κανονιές και τουφεκιές και φωνάζοντας την πολεμική κραυγή των μουσουλμάνων Αλλάχ Αλλάχ, συγκεντρωμένοι σε ομάδες γυρνούν και ψάχνουν να βρουν τους απίστους, που βγαίνουν έξω, τα όμορφα άπιστα αγόρια και τα κορίτσια των απίστων.

Αν ως το βράδυ βρουν έξω έναν άπιστο, αμέσως τον περιτέμνουν και τον τιμούν κάνοντάς τον μουσουλμάνο και ανεβάζοντάς τον σ’ ένα άλογο στολισμένο με πολύτιμα πετράδια και με συνοδεία όλων των προυχόντων της πόλης τριγυρίζουν το νεοφώτιστο μουσουλμάνο και του κάνουν μεγάλες τιμές.,.

Μόνο στα Βοδενά και στη Βέροια αυτό συμβαίνει.

Αλλά ο λαός της Βέροιας είπε:
Δεν το κάνουμε κάθε χρόνο. Το κάνουμε από καιρό σε καιρό».

Οι πληροφορίες του, όμως, δεν ολοκληρώνονται με την προαναφερθείσα «συνήθεια».

Αναφερόμενος στα προϊόντα της Βέροιας, ξεχωρίζει τα λευκά προσόψια του μπάνιου (havlu), τις πετσέτες και τα μπουρνούζια, καθώς και τα μεταξωτά σεντόνια.

Προϊόντα άριστης ποιότητας, που κατά τον περιηγητή ήταν δύσκολο να βρεθούν σε άλλη περιοχή και τα θεωρούσε ανώτερα από τα υφάσματα της Καλαμάτας και της Τραπεζούντας.

Έκανε ακόμη λόγο για τα ρόδια της Βέροιας, το ρύζι, το βαμβάκι, το 7 ειδών σιτάρι και για άλλα 77 προϊόντα.

Πολύτιμα είναι τα στοιχεία, που μας παραθέτει για τους alab, καθώς και για την ενδυμασία των κατοίκων της πόλης.
Οι alab ήταν οι σκλάβοι της Βέροιας, οι οποίοι υπάκουαν στο δικό τους μπέη.
Μόνο εκείνος είχε το δικαίωμα να τους τιμωρεί στην περίπτωση κάποιου παραπτώματος.

Ο Τσελεμπή, μάλιστα, καταχώρισε στο βιβλίο του και ονόματα τέτοιων μπέηδων.


Εβλιγιά Τσελεμπή
Από την άλλη πλευρά, ως προς την ενδυμασία των κατοίκων, πληροφόρησε ότι οι Βεροιώτες φορούσαν τσόχα των συνόρων, κοντούς, παντελόνια με κόπτσες και κάλυπταν το κεφάλι τους με καλπάκι, ενώ οι γυναίκες και τα κορίτσια της πόλης φορούσαν τσόχες χοντρές και πολύχρωμες, τύλιγαν τα πρόσωπά τους με καλύπτρα από άσπρο λεπτό τουλπάνι και κάλυπταν τα κεφάλια τους με μπερέτες από κόκκινη χοντρή τσόχα.

Στη Βέροια ανακάλυψε, επίσης, 26 τόπους αναψυχής.

Γνωστότερος τόπος περιπάτου θεωρούνταν αυτός του Τζαγλαλίκ (Cägläyik), που κατά τον περιηγητή έμοιαζε με περσικό δρόμο με δενδροστοιχίες.

Αναλύοντας περαιτέρω τον τόπο λατρείας (ibädet-gäh) της Βέροιας, ο Τσελεμπή κατέληξε ότι δεν είχε ξαναδεί ανάλογο τόπο προσευχής και λατρείας και τον παρομοίασε με μεγάλο, ανοικτό και αξιοθέατο μεντρεσέ 17.

Κατόπιν απαρίθμησε τους τόπους προσκυνήματος των τάφων των πιστών μουσουλμάνων, από τους οποίους παρέθεσε περισσότερα βιογραφικά στοιχεία για τον Αχή Τσελεμπή 18, ποιητή του σουλτάνου Σελίμ Χαν Α’.

Κατά την αναχώρησή του από την πόλη, σημείωσε ότι πέρασε από τα χωριά Λόζβιτζα (Κάτω Τριπόταμος), Μπεσκίρ, Ντουμιάτ και Όζιτζε.
Διήλθε, μάλιστα, από τα χριστιανικά χωριά του Βερμίου και από ένα «θεοποίητο» λατομείο μαρμάρου, το οποίο νοίκιαζαν συνεταιρικά χριστιανοί από πολλά χωριά. Η τελευταία πληροφορία είναι αξιοπρόσεχτη, καθότι ο συγκεκριμένος συνεταιρισμός δε συναντάται σε άλλες γραπτές πηγές 19.
Σε γενικές γραμμές, όταν άρχισε να γράφει ο Εβλιγιά Τσελεμπή, είχε θέσει ως σκοπό του την τέρψη και την περαιτέρω επιμόρφωση των αναγνωστών του, που ήταν οι μουσουλμάνοι διανοούμενοι της εποχής του.

Μολονότι συχνά αρεσκόταν να γράφει με μία δόση υπερβολής, εντούτοις μέσα από το έργο του εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας γύρω από την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι σημαντική η συμβολή του στη γνωριμία μας με την Ημαθία μέσα από τη σκοπιά του «άλλου», του μουσουλμάνου γείτονά μας.



ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. Δημητριάδης, Β. (1973). Η κεντρική και δυτική Μακεδονία κατά τον Εβλιγιά Τσελεμπή. Διατριβή επί διδακτορία. Θεσσαλονίκη: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, σσ. 1-8.
2. Δημητριάδης, ό.π.π., σ. 29. Σαντζάκι: κύρια διοικητική μονάδα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εποπτευόταν από ένα στρατιωτικό διοικητή ή σαντζάκμπεη, στον οποίο ο μονάρχης έδινε ένα φλάμπουρο (σαντζάκ) ως σύμβολο της εξουσίας του. Ιναλτζίκ, Χ. (1995). Η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η κλασική εποχή 1300-1600. (Μτφ. Κοκολάκης Μ.) Αθήνα: Αλεξάνδρεια, σ. 183.
3. Δημητριάδης, ό.π.π., σσ. 245, 246.
4. Μουτεβελλής: Υπάλληλος του βακουφιού. Διοριζόταν από τον αφιερωτή του βακουφιού και μεταξύ των αρμοδιοτήτων του ήταν να φροντίζει για τη συγκέντρωση και την αύξηση των εσόδων του ιδρύματος, να εποπτεύει την εφαρμογή των όρων του αφιερώματος, να πληρώνει τους υπαλλήλους και να καλύπτει οικονομικά τη συντήρηση και τις επισκευές. Ιναλτζίκ, ό.π.π., σ. 245.
Καδής: Δικαστής που ζούσε στην πόλη και επόπτευε τις εργασίες των δικαστηρίων, έστελνε αντιπροσώπους στις διάφορες κοινότητες της περιοχής του και γενικότερα, επέβλεπε την εφαρμογή ή μη των διοικητικών και οικονομικών αποφάσεων του σουλτάνου. Με αυτόν τον τρόπο, γινόταν και επόπτης των οικονομικών υπηρεσιών. Ιναλτζίκ, ό.π.π., σ. 206.
5. Όπως δημοσιεύει ο Coysinery στο βιβλίο του Voyage, σε τεφτέρι του βακουφίου του Elhac Gazi Bey των ετών 18381840 αναγράφονται 2 μουσουλμανικές συνοικίες στη Νάουσα. Πρόκειται για τη συνοικία του Τζαμιού με 33 οικογένειες και της Νέας Συνοικίας (Cedid) με 28 οικογένειες.Επομένως, στις αρχές του 19ου αιώνα κατοικούσαν μουσουλμάνοι στη Νάουσα. Βλ. Δημητριάδης, ό.π.π., σ. 246.
6. Υπάρχουν δύο παραδόσεις ως προς την ίδρυση της Νάουσας. Η πρώτη προσδιορίζει ως ιδρυτή της πόλης τον Γαζή Εβρενός και η δεύτερη το Σεΐχη Ιλαχή, η οποία είναι και η επικρατέστερη. Με βάση την πρώτη παράδοση, ο Σουλτάνος είχε κάποτε ανακοινώσει στον Εβρενός ότι θα του παραχωρούσε όση έκταση κάλυπτε ένα δέρμα βουβαλιού. Τότε εκείνος το έκοψε σε λωρίδες και τελικά περιέφραξε μεγάλη έκταση με αυτές. Από την άλλη, με βάση τη δεύτερη παράδοση, πιθανός ιδρυτής της Νάουσας είναι ο Σεΐχης Ιλαχή μετά από εντολή που δέχτηκε από τον Αχμέτ Μπέη, εγγονό του Εβρενός Μπέη. Επιπλέον, στις πληροφορίες που παραθέτει ο Δημητριάδης στη διατριβή του, η Νάουσα εκτός από βακούφι του Γαζή Εβρενός, αποτελούσε και χάσι της βαλιντέ σουλτάνας, δηλαδή της μητέρας του Σουλτάνου. Διοικητικά υπαγόταν στον πασά της Θεσσαλονίκης, ενώ τη διοικούσαν 8 ή 10 άρχοντες εκλεγμένοι από τους κατοίκους. Οι Ναουσαίοι πλήρωναν στον Αντιπρόσωπο της Βαλιντέ Σουλτάνας τη δεκάτη και για το βακούφι του Γαζή Εβρενός από δύο παράδες ο καθένας. Δημητριάδης, ό.π.π., σσ. 246, 247.
7. Δημητριάδης, ό.π.π., σσ. 248, 249.
8. Δημητριάδης, ό.π.π., σσ. 249, 250.
9. Δημητριάδης, ό.π.π., σσ. 250.
10. Δημητριάδης, ό.π.π., σ. 31. Βακούφι: Φιλανθρωπικό ίδρυμα οικονομικά και διοικητικά ανεξάρτητο. Στην ισλαμική κοινωνία όλα τα αγαθοεργά ιδρύματα έπαιρναν τη μορφή βακουφιού. Στο βακφιγιέ ο αφιερωτής του βακουφιού προσδιόριζε το σκοπό και το γενικότερο πλαίσιο διαχείρισης του βακουφιού. Με βάση την ισλαμική νομοθεσία, ιδιοκτησιακά δικαιώματα στο βακούφι διέθετε μόνο ο Θεός, ώστε να εξασφαλισθεί η συνέχιση των υπηρεσιών ακόμη και σε περίπτωση κυβερνητικών ή πολιτειακών αλλαγών. Βέβαια στην οθωμανική αυτοκρατορία όλα τα βακούφια ελέγχονταν από το κράτος. Ιναλτζίκ, ό.π.π., σ. 245. Χάσι: Διοικητική μονάδα της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
11. Δημητριάδης, ό.π.π., σσ. 251-265.
12. Σερντάρης των γεντσάρων: ο αρχηγός των γενιτσάρων. Σούμπασης: Είχε αστυνομικά καθήκοντα. Υποχρεούνταν να επιβλέπει τις διάφορες συντεχνίες και τις τιμές των εμπορευμάτων, ενώ ήταν υπεύθυνος για την ασφάλεια των κατοίκων της πόλης. Είχε το δικαίωμα να επιβάλλει τιμωρίες. Απόλυτος άρχοντας: Άρχοντας, του οποίου οι αρμοδιότητες και εξουσίες δεν μπορούν να προσδιορισθούν. Δημητριάδης, ό.π.π., σσ. 36, 37.
13. Εννοούνται οι Βλαχόφωνοι.
14. Διαφορετικά ονομαζόταν τζαμί του Χουνκιάρ. Πρόκειται για το κτίριο της Παλαιάς Μητρόπολης. Δημητριάδης, ό.π.π., σ. 254.
15. Χοσρόης: Πέρσης βασιλιάς, που ανήκε στον οίκο των Σασσανιδών.
16. Βοδενά: η σημερινή Εδεσσα.
17. Μεντρεσές: Ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ιναλτζίκ, ό.π.π., σ. 287.
18. Το πραγματικό όνομα του ποιητή ήταν Benli Hasan. Δημητριάδης, ό.π.π., σ. 264.
19. Δημητριάδης, ό.π.π., σ. 49.


ΠΗΓΗ  yaunatakabara.blogspot.gr

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ


" O Τούρκος περιηγητής Έβλια Τσελεμπή

(Εβλιγιά Τσελεμπή)και το πέρασμά του από τις Σάπες "

Ο Τούρκος περιηγητής Έβλια Τσελεμπή κυριαρχεί σε ολόκληρο τον 12ο αιώνα με τον όγκο, την ποικιλία και την ποιότητα του έργου του.

Τα ταξίδια του κράτησαν σαράντα χρόνια και οι αφηγήσεις και περιπλανήσεις του καλύπτουν δέκα τόμους, με τον γενικό τίτλο «ΣΕΓΙΑ- ΧΑΤΝΑΜΕ. (οδοιπορικό).

Τον ονόμασαν Παυσανία των νέων χρόνων, πολύτιμη πηγή πληροφοριών, μέγιστο όλων των εποχών, αξιόπιστο περιηγητή και ανεκτίμητο θησαυρό.

Περιηγήθηκε όλη τη Οθωμανική αυτοκρατορία. Ταξίδευσε στη Συρία, Αίγυπτο, Μεσοποταμία Περσία. Πήγε στον Καύκασο και στην Κριμαία, έφθασε στην Ουγγαρία, Αυστρία, Ολλανδία, Δανία και Σουηδία.

Ο όγδοος τόμος του έργου του είναι αφιερωμένος στην Ελλάδα. Περιγράφει το ταξίδι του από την Κωνσταντινούπολη στην Κρήτη. Το δρομολόγιο του είναι: Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία, Στερεά, Εύβοια, Αττική, Πελοπόννησο, Κρήτη.

Γράφει για ό,τι βλέπει και ό,τι αγγίζει με ακρίβεια. Γράφει για πολιτείες και χωριά, για κτίσματα και για ανθρώπους για μνημεία, συνήθειες, μύθους, παροιμίες. Τα κείμενα του είναι μια απέραντη συλλογή θρησκευτικών, κοινωνικών, ιστορικών, αρχαιολογικών, γλωσσικών, τοπογραφικών και στατιστικών στοιχείων. Περιγράφει τους τόπους που είδε, τα πρόσωπα και τα πράγματα με ζωηράδα, με γοητευτικό και παραμυθένιο ύφος. Είναι λοιπόν ένας παραμυθάς, ένα ράθυμος ανατολίτης παραμυθάς.

Η οικογένεια του ήταν οικογένεια «εκ Πατρίδων» δηλαδή μια οικογένεια που ξεχωρίζει μέσα στις οικονομικοκοινωνικές συνθήκες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Το ταξίδι του στην Ελλάδα έγινε γύρω στα 1667, όταν ο Τσελεμπή πήγε στην Κρήτη για να πάρει μέρος στην εκστρατεία κατά των Βενετσιάνων. Πηγαίνοντας στην Κρήτη και επιστρέφοντας μετά το τέλος της εκστρατείας, θα περιηγηθεί την Ελλάδα από την μία άκρη έως την άλλη.

Το όγδοο βιβλίο του (από τα δέκα που είναι όλο του το έργο του) είναι το πιο σημαντικό για μας τους Έλληνες. Γεννήθηκε γύρω στο 1604, πέθανε λίγο μετά το 1682.

Η περιήγηση στην Θράκη αρχίζει: Από το Μπαλά Ντιμοντούκα (Διδυμότειχο), στο Εσκή Φερεντζίκ (παλαιές Φέρες) και στη συνέχεια ο Κασαμπάς Σαπτσιλάρ και η περιπέτεια με το δούλο.

Γράφει σχετικά:

Η Κωμόπολη είναι χτισμένη στους πρόποδες του βουνού και έχει τζαμί, χάνι και διακόσια σπίτια όλα κεραμωτά. Οι κάτοικοι, μωαμεθανοί και χριστιανοί, είναι απαλλαγμένοι από κάθε φόρο και πολεμική εισφορά, άλλοι με υποχρέωση τη στρατιωτική θητεία, όταν η πατρίδα τους καλεί στα όπλα. Οι μη μουσουλμάνοι ασχολούνται με την εξόρυξη στυπτηρίας (στίψης) για λογαριασμό του Δημοσίου. Την παραγωγή της την παραλαμβάνει όλη ο Εμίρης. Πρόκειται για μεγάλη επιχείρηση. Δηλαδή μιλάμε για ορυκτό που αγγίζει τις οκτακόσιες χιλιάδες γρόσια το χρόνο!

Κατά τη παραμονή του στην πόλη το έσκασε ένας από τους δούλους του. Για το περιστατικό γράφει ο ίδιος: «Μόλις το έμαθα μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Ψάξαμε παντού αλλά λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε. Έτσι αναγκάστηκα να πάω με το άλογο μου πίσω στην Φερεντζίκ (Φέρες), από όπου εφοδιάστηκα με ειδικό ένταλμα από τον κατή.

Εν συνέχεια ξεκινήσαμε μαζί με έφιππους άνδρες σε αναζήτησή του. Για μια εβδομάδα κάναμε άνω κάτω τα χωριά του Καζά της Φερέντζικ, φτάνοντας μέχρι επάνω στο βουνό του Σιτσανλίκ (Ποντικοβούνι). Όταν τελικά τον ξετρύπωσα τον έφερα πίσω δεμένο χειροπόδαρα και τον έριξα ένα γερό μπερντάκι για να μάθει την θαυματουργή δύναμη που έχει το βροντερό χέρι του Έβλια.

Συνέχισα το ταξίδι μου προς νότο. Πέρασα από το χωριό Σαχινλί (Γερακοχώρι) και ύστερα στο Τεκέ Βεφές Σουλτάν. Εν συνέχεια περιγράφει τη Δράμα (με τα πολλά νερά της), τη Ζίχνη, συνεχίζοντας προς το Άγιο Όρος και τη Θεσσαλονίκη.

Αναφέρθηκα στην περιήγηση της Ελλάδας, διαβάζοντας το βιβλίο «ΤΑΞΙΔΙ, στην Ελλάδα» κατά την περιγραφή του Εβλιά Τσελεμπί, έκδοση του οίκου ΕΚΑΤΗ, χωρίς χρονολογία εκδόσεως. (Εκδόθηκε γύρω στο 1992).